İçinizdeki Çocuğu Keşfedin...

BEBEKLE İLETİŞİM

Bebeklik döneminden itibaren anne ile paylaşım içerisinde çocuğun temel bakım ve gereksinimlerine katılan, sınır ve kuralları ihmal etmeden çocuk ile eğlenen, oynayan, anlayan bir baba modeli baba-çocuk ilişkisi için ideal bir model oluşturmakta, ergenlikteki sorunlarla daha iyi baş edebilmeye zemin hazırlamaktadır.

Erken dönem baba ve çocuk arasında kurulan ilişki önemlidir. Yaş farkı kaç olursa olsun , babanın çocuk ile paylaşımı çok önemlidir. Oyun oynayarak zaman geçirmek, beraber etkinlik yapmak baba-çocuk etkileşimini arttırır. Sürekli olarak emirler yağdıran, tehdit eden bir baba çocuk ile iyi iletişim kuramaz. Anlamak, dinlemek ve düşünceleri paylaşmak gerekmektedir. Baba çocuğu beraber katılacakları çeşitli aktivitelere yönlendirir ve zaman geçirmek için ortam yaratır, burada çocuğun nelerden hoşlanabileceği göz önünde tutulmalıdır. Yaş farkına odaklanmak çocuk ile geçirilecek kaliteli zamanı engeller. Geçirilen zamanın süresi önemli değildir; kaliteli zaman çocuk ile geçirilen sürede neler paylaşıldığı, iyi bir iletişim içinde olunduğu zaman dilimidir. Üç-beş yaşları cinsel kimliğin oluşmaya başladığı yaşlardır bu yaşlarda erkek çocuğun özdeşim figürü baba olmaktadır.

Çocukluk döneminde baba ve çocuğun oyun oynaması, zaman geçirerek birbirleri ile iletişim içinde olmaları ergenlik sürecini etkilemektedir. Ergenler otorite sahibi, güvenilir bir baba figürüne sahip olmak isterler. Ergenlik büyümektir, değişimdir ;ergenin fiziksel ve ruhsal açıdan değiştiği bu dönemleri bilmek,tanımak gerekmektedir.

Ergen toplum içinde yeni bir kimlik edinmeye çalışmaktadır,yeni düşünce ve inanç sistemleri ortaya çıkar. İşte bu dönemde babanın destekleyen , yönlendiren konumuna ihtiyacı vardır. Sorunları tehdit ve azar olmadan paylaşmak, birlikte zaman geçirmek ve güven veren konumda olmak ergen-baba ilişkisinde temel noktalardır ve anlaşmazlıkların en aza indirgenmesini sağlar.

Sevgi ve saygı iletişimde bir bütündür; ikisi olmadan iyi bir iletişim söz konusu değildir. Aşırı sevgi göstermeye çalışan babalar zaman zaman baba otoritesini çocuğa bırakmakta yani çocuğun yönettiği , kuralları koyduğu bir durum ortaya çıkmaktadır ; bu yanlıştır, çocuğa her zaman baba olduğunuzu ve sınır-kuralları koyduğunuzu göstermelisiniz. Aynı zamanda onunla eğlenceli vakit geçirebilmeli, sorunları ile ilgili olarak paylaşmalı, yanında olduğunuzu hissettirmelisiniz. Bu şekilde karşılıklı sevgi-saygı zemini oluştuğunda iyi bir baba–çocuk ilişkisinin temelleri atılmış olmaktadır.

Bu durumda annenin rolü de çok önemlidir; anne ve baba ortak bir noktada buluşabiliyor ise babanın ne tepki göstereceği endişesi en az seviyededir; çocuk baba ve annenin bir olaya nasıl tepki göstereceğini tahmin edebilir; buna göre davranışlarını düzenleyebilir. İstenilmeyen davranışta sorun baba ile paylaşılır ve baba çocuk ile karşılıklı konuşarak , çocuğun sebeplerini anlar ve kendi düşüncelerini paylaşarak ona nasıl davranması gerektiğini anlatmaya çalışır.Bu noktada korkutmamak, tehdit etmemek önemlidir. Korkulan bir baba figürü çocuğun daha fazla hata yapmasına neden olur. Çocuk birçok konuyu paylaşmaz , yalan söyleyebilir . Bu nedenle net , anlaşılır şekilde sorunları doğrudan konuşarak paylaşmak, karşılıklı duygu paylaşımı sorunları daha iyi çözümlemeye yardımcı olacaktır.